01 / Laurence Durieu: Ultima Cena

Laurence Durieu: Ultima Cena

09 mrt - 27 apr 2024

Laurence Durieu streeft naar een samenleving die waarden als welwillendheid, humanisme en respect voor levende wezens respecteert. Door te schilderen draagt ze op haar manier bij aan de transformatie van de wereld van morgen.
Ze hoopt dat de toeschouwer, door het verhaal achter haar schilderijen te begrijpen, begint na te denken over zijn eigen manier van leven en zijn gedrag eventueel zal beïnvloeden.

Ze schildert en bouwt een denkbeeldige wereld met scènes uit het dagelijks leven, maar die toch niet echt gebruikelijk zijn. De werken nemen ons mee in woonkamers, vaak met mensen die rond een tafel zitten, een gezin waarvan de leden vrij autonoom zijn en omringd door dieren en planten. Het uitzicht vanuit de ramen geeft aan dat er iets mis is met de wereld. De omgeploegde velden zijn dichter bij het huis komen te liggen.
In sommige schilderijen staan de velden onder water of in brand. In tegenstelling tot de dieren, lijken de personages zich niet bewust van wat er buiten gebeurt. Niet zo gelukkig, maar toch blij, want het gaat ook over liefde, geluk en familiebanden.

De werken zijn toegankelijk en tegelijkertijd raadselachtig, alsof alle details een soort symbolische rebus vormen. Op zoek gaan naar het onzichtbare in het zichtbare en de werkelijke betekenis begrijpen. In Unboxing, bijvoorbeeld, zijn het een rood omcirkeld getal en een paar doorgestreepte data op de kalender die aan de muur hangt die de volledige betekenis geven aan het schilderij. Wie 26 november 2021 googelt, kan de link leggen tussen de dozen die worden uitgepakt en de koopwoede en, onrechtstreeks, de onnodige consumptie.

Het picturale universum van de kunstenares is zeer persoonlijk. Haar intrigerende composities zijn gebaseerd op foto’s van haar familie, huis en jeugdherinneringen zoals de tamme vogel (een kauw) Milou, die op haar schouder kwam zitten. Voordat ze een werk in olieverf schildert, maakt ze vaak voorbereidende tekeningen in potlood. De kunstenares legt ook graag verbanden tussen haar werken en die van vroegere schilders, vooral de Vlaamse Primitieven, voor wie ze veel bewondering heeft.

_______________________________________________________________________________________________________

Depuis toujours Laurence Durieu aspire à une société nouvelle qui respecterait les valeurs comme la bienveillance, l’humanisme et le respect du vivant. La peinture lui permet de participer à sa manière à la transformation du monde de demain.
Elle espère en effet que le spectateur, en comprenant l’histoire de ses peintures, se mettra à réfléchir à sa propre manière de vivre et ainsi l’influencera à changer.

Elle peint et construit un monde imaginaire avec des scènes de vie quotidienne, mais pas vraiment habituelles. Les œuvres nous font pénétrer dans des pièces à vivre avec souvent des personnes assises autour d’une table, une famille dont les membres sont assez autonomes et entourés d’animaux et de plantes. Les vues des fenêtres indiquent que quelque chose ne tourne pas rond dans le monde. Les champs labourés se sont rapprochés de la maison. Dans d’autres tableaux, les champs sont inondés ou en feu. Et les personnages, à l’opposé des animaux n’ont pas l’air de se rendre compte de ce qui se passe dehors. Pas si heureux et pourtant heureux car il est aussi question d’amour, de bonheur et de liens familiaux.

Les œuvres sont accessibles et en même temps énigmatiques, comme si tous les détails formaient une sorte de rébus de symboles. Chercher l’invisible dans le visible et comprendre le sens réel de l’oeuvre. Ainsi dans Unboxing c’est un chiffre entouré en rouge et quelques dates barrées sur le calendrier accroché au mur qui donne toute la signification. Si on google le 26 novembre 2021, on peut faire le lien entre les boîtes déballées et la frénésie du shopping et indirectement de la consommation inutile.

L’univers pictural de l’artiste est très personnel. Les compositions intrigantes sont composées à partir de photographies de sa famille et de sa maison, de souvenirs d’enfance comme l’oiseau apprivoisé (un choucas) Milou qui venait s’asseoir sur son épaule. Avant de peindre une œuvre à l’huile, elle réalise souvent des dessins préparatoires au crayon. L’artiste aime également établir des liens entre ses œuvres et celles des peintres anciens, notamment les primitifs flamands pour lesquels elle éprouve une grande admiration.