01 / Stefan Serneels: Ongekend Licht

Stefan Serneels: Ongekend Licht

02 mrt - 31 mrt 2024

Stefan Serneels (°1968, woont en werkt te Aarschot) kadreert een met mysteries overladen mentale binnenwereld, met schimmige silhouetten, kantelende perspectieven en herkenbare of quasi abstracte huiselijke voorwerpen in een grafische
recompositie van ruimtelijke omgevingen. Daarin kunnen unieke herinneringen aan ‘de woonkamer’ – tot aan het behangpapier toe – en filmstills samensmelten en springen van het reële naar het dromerige, van het echte en veilige naar de
fantasievolle horror, van de kamerplant tot de misfit.

In het werk van Stefan Serneels gaat het in feite om verbrijzelingen van gebeurtenissen, om fragmenten van feiten, niet als fragment geboren, maar dat wel mettertijd geworden onder de hand van de kunstenaar. Aan dit werk gaat immers een wereld vooraf. Zo leveren filmsequenties, stills, foto’s en strips hem vaak de basisideeën, die hij in zuivere potloodtekeningen, gemengde Indische-inkt- tekeningen of sinds kort in acrylwerken met een afstandelijk groen of blauw coloriet,
uitwerkt, uitzuivert, naar zijn wil plooit.

Ze komen al uit een fictieve wereld, die beelden, evenwel op de echte geënt, en nu maakt Serneels ze nog eens deelgenoot van zijn artistieke gedachtegoed.
Het bevreemdende, het aan de droom, het aan het ongerijmde grenzende is dus door die keuze al latent aanwezig , maar wordt bewust geactiveerd, geconcipieerd, doordat hij in zijn tekeningen gaat knippen, ze gaat verknippen en daarna
collageren tot grote of kleine werken op papier, metaal of hout, waarin hij in beperkende ruimtes personen brengt die onverklaarbare, nutteloze(?) handelingen verrichten.

Ze refereren ongetwijfeld aan een psychoanalytische (sub-)wereld in een niet eenvoudig te ontmaskeren beeldtaal. Is het een zoektocht naar en een poging tot vrijmaking, tot ontmaskering van wat vreemd is in hemzelf, in de buitenwereld,
of schept hijzelf die vervreemdende wereld? Draagt hij daar zelf de verantwoordelijkheid voor?
Of is het de angst voor het vertrouwde, dat volgens Sigmund Freud soms best verborgen blijft en dat dus te lijf wordt gegaan met vervreemding en fragmentatie?

(uit “Masereel/Serneels” van Adriaan Gonnissen en “Stefan Serneels: The Everyday Supernatural” van Fernand Haerden)
_________________________________________________________________________________________________________

Stefan Serneels : golven van licht en vervreemding

In Galerie Caps in Oostende hangen naast een tiental letterlijk en figuurlijk lichtende schilderijen zes, qua formaat, eerder kleine zwartwit potloodtekeningen met een monumentale en bevreemdende allure die een uitzonderlijk begaafde en durvende tekenaar reveleren en een wereld evoceren waarin fragmentarische lichamelijkheid opduikt en ook hier alweer een bevreemdend licht domineert en waarin bijwijlen ornamenten of brokstukken creatieve meditatie ogenschijnlijk obsessioneel aanwezig zijn.

In alles wat de kunstenaar hier exposeert leeft een aangrijpende ondertoon van magie, trilt een sfeer van anders zijn, van langzaam en als het ware embryonaal groeien, van architectonische allusies, van licht dat plots vanuit een diepe diepte lijkt op te duiken, dreigend en toch ook zalvend en dat de onzegbaar aanwezige dingen en structuren benadert, bedekt en sublimeert. Vorm en inhoud reveleren hier een zelden geziene tekenkunstige en picturale persoonlijkheid die magie en vervreemding sierlijk hanteert, licht uitlokt en gevangen zet, figuren en structuren evoceert en opbouwt,
de kijker imponeert en ontroert.

Ik ben ervan overtuigd dat nagenoeg iedere kijker al naargelang van zijn geestelijke en esthetische ingesteldheid ietwat verbaasd en nieuwsgierig in de schilderijen en tekeningen en ook in zijn indrukwekkend schetsboek zal binnenstappen en er emotioneel en spiritueel geladen uit zal terugkeren, verrukt, een beetje verward en zoekend naar een duidelijke omschrijving van wat hij heeft ervaren. Tot eind maart.

hugo brutin (aica)