01 / Paperwork II

Paperwork II

04 dec - 09 jan 2022

JOLIJN BAECKELANDT (°Oostende, 1993, woont en werkt te Antwerpen, BE)

Door het gebruik van gewone, alledaagse informatie die we verzamelen via onze gedeelde routines, ontwikkelt er zich een systeem van karakters en symbolen als iconografie. Dit systeem bouwt onvermijdelijk het verhaal op en weeft deze doorheen elke pagina of het gehele boek. De bakermat van de onderwerpen is dikwijls autobiografisch van aard. Het herkennen van de humor (der dingen) wordt door gebruik te maken van cartooneske stijlfiguren benadrukt. Dit blijkt een constante aanwezigheid binnen de artistieke praktijk. Hopelijk vertalen en illustreren deze tekeningen de gemeenschappelijke strijd van de dagdagelijkse sleur die we allen proberen te doorlopen.
Het werk toont de sociale relaties doorheen het dagdagelijkse;
‘De hopeloze man in de massa’.

YVES BEAUMONT (°1970, woont en werkt te Oostende, BE)

De thematiek van Yves Beaumont is bij manier van spreken voor de hand liggend: landschappen of landschappelijkheid, vegetatieve elementen, licht en water, ruimte en uitgestrektheid, de kleur van rust en de vele schakeringen van dit alles.
Het zijn onderwerpen die al eeuwenlang zijn geschilderd en getekend, veelal in een brede context, soms ook als alleenstaand gegeven. Banaal zouden zij kunnen zijn indien zij op banale manier werden weergegeven. Hier zijn zij echter tijdloos en tevens hedendaags.
Dat is trouwens de kracht van het gehele oeuvre van de kunstenaar.
Het is ook hun heerlijke dualiteit. (Hugo Brutin)

LUC MABILLE (°1955, woont en werkt te Luik, BE)

Luc Mabille is architect, leraar en schilder. Hij is professor aan de Ecole Supérieure des Arts St. Luc en afdelingshoofd van de faculteit bouwkunde van de Université de Liège.
“Aangeraakt” door schilderkunst en door voortdurend te oefenen, volhardend sinds zijn jeugd, ontwikkelt hij zich als autodidact tot hij in 1974 met de schilders A. Blank, R. Bruycker en beeldhouwer A. Courtois in contact komt. Vanaf dat ogenblik wordt het schilderen voor Luc een essentieel onderdeel van zijn verdere artistieke ontplooiing.
Het gladde, de onverschilligheid, de stilte, de industrialisatie van het ‘banale geweld’, het collectieve lijden, hun specifieke en globale implicaties, zijn de fundamenten van zijn picturale werk. De werken op papier die Luc hier toont laten zien hoe het onderwerp, de “cadrage,” de techniek en de ondergrond (papier) met elkaar verbonden zijn om een parallelle wereld te creëren waarin angst en beklemming heersen in een gefragmenteerde wereld, met vage, bijna agressieve contouren.

NEL BONTE (°1986, leeft en werkt te Lichtervelde en Antwerpen, BE)

Nel Bonte gaat op zoek naar de grens tussen sculptuur, architectuur en scenografie. Interpretatie en het opnieuw construeren van een bestaand classificatiemodel vormen de basis. Hierbij kan de betekenis of functie van de herkenbare vormentaal van een dagdagelijks object worden herzien. Er ontstaat een nieuwe betekenis, zowel inhoudelijk als vormelijk. Dit resulteert in een serie van sculpturen die veel weg hebben van schaalmodellen waarbij interactie met het publiek een deel van het onderzoek/oeuvre vormt. De Locatie waar haar werk zal plaatsvinden wordt telkens opnieuw in vraag gesteld.
‘De fysieke ruimte’ krijgt hierbij een inhoudelijke betekenis. Tegenstellingen zoals ‘Toeval’ en ‘Experiment’ worden tegenover elkaar geplaatst.
De locatie van het werk wordt een noodzakelijk, symbolisch gegeven.

MATTHIEU LOBELLE (°1966, leeft en werkt te Oostende, BE)

Matthieu Lobelle onderzoekt in zijn werk grenzen: de grens tussen leven en dood, de relatie tussen natuur en cultuur, tussen de geschiedenis en het heden…het zijn al meer dan twintig jaar centrale thema’s in zijn artistiek werk als beeldbouwer, zoals hij zichzelf graag noemt. Er zijn een aantal beelden die in wisselende gedaanten terugkeren: het huis: compact en gesloten als metafoor voor de menselijke natuur, de figuur, uitgebeeld als een sculptuur herleid tot het essentieel herkenbare: de mens die zich tevergeefs probeert los te wrikken uit zijn geschiedenis want les traces humaines zijn roodgekleurd. Ook het crematorium maakt hierop allusie, niet enkel in de letterlijke zin, maar het verwijst ook naar het abstracte en onvatbare van het element tijd dat zich manifesteert in de persoonlijke en collectieve herinnering. Eenvoudige weergaven van alledaagse objecten dragen bij Matthieu soms een donkerzwarte kern in zich en confronteren met onmacht en OBSTRUCT. En de kunstenaar bekijkt vanuit het ‘observatorium’ en rapporteert. De schetsboekjes van Matthieu zijn de neerslag van al die observaties en bedenkingen en liggen altijd aan de basis van zijn beeldend werk. Soms wordt een schets een uitgewerkte tekening, een sculptuur, een foto, een print, een installatie, een schilderij…

PEGGY WAUTERS (°1968, leeft en werkt te Aalst, BE)

Peggy Wauters beoefent veel disciplines : Ze schildert en tekent, maakt collages en sculpturen. Haar werk ontstaat in de luwte, in haar atelier in Aalst. Daar heeft ze in alle stilte een inmiddels omvangrijk oeuvre geschilderd op vaak ongewone formaten : van minuscule miniaturen tot monumentale composities.
Ook inhoudelijk en formeel gaat ze breed : van eenvoudige familiekiekjes en desolate landschappen tot ontregelende dromen en ronduit nachtmerrieachtige fantasieen, een oeuvre van hard belichte realiteit en surrealisme. Ze schildert een werkelijkheid die ontregeld is. Onder een sereen, schijnbaar rimpelloos oppervlak woekeren duistere krachten. Peggy Wauters schildert een bevreemdende wereld, een wereld die we in detail kunnen bestuderen en met uiterste precisie reconstrueren maar die in essentie onkenbaar blijft. Een wereld waarin de mens vaak vreemde nutteloze handelingen uitvoert.
Een wereld waarin de mens bedreigd wordt door zijn soortgenoten of door een onverschillige natuur. Peggy Wauters schildert een gestolde werkelijkheid en doet dat met precisie en een groot métier.
Soms bizar, soms adembenemend mooi; maar altijd zit er een zwarte rand aan , een rafelige, scherpe rand. (Eric Rinckhout)