(°1966 Brugge, woont en werkt te Oostende) Matthieu Lobelle onderzoekt in zijn werk grenzen: de grens tussen leven en dood, de relatie tussen natuur en cultuur, tussen de geschiedenis en het heden…het zijn al meer dan twintig jaar centrale thema’s in zijn artistiek werk als beeldhouwer, zoals hij zichzelf graag noemt. Er zijn een aantal beelden die in wisselende gedaanten terugkeren: het huis: compact en gesloten als metafoor voor de menselijke natuur; de figuur: uitgebeeld als een sculptuur herleid tot het essentieel herkenbare: de mens die zich tevergeefs probeert los te wrikken uit zijn geschiedenis want ‘les traces humaines’ zijn roodgekleurd. Ook het crematorium maakt hierop allusie, niet enkel in de letterlijke zin, maar het verwijst ook naar het abstracte en onvatbare van het element tijd dat zich manifesteert in de persoonlijke en collectieve herinnering. eenvoudige weergaven van alledaagse objecten dragen bij Matthieu soms een donkerzwart kern in zich en confronteren zich met onmacht en obstructie. En de kunstenaar bekijkt vanuit het ‘observatorium’ en rapporteert. De schetsboekjes van Matthieu zijn de neerslag van al die observaties en bedenkingen en liggen altijd aan de basis van zijn beeldend werk. Soms wordt een schets een uitgewerkte tekening, een sculptuur, een foto, een print, een installatie, een schilderij…